Η παραμόρφωση της αρθρίσεως της άρθρωσης του γόνατος είναι μια πολυετιολογική ασθένεια. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για την ανάπτυξή του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η γονθρωπία ονομάζεται δευτερεύουσα αν μπορεί να εκχωρηθεί η πιο κυρίαρχη αιτία. Σε αυτή την περίπτωση, εάν δεν καθοριστεί σαφής αιτία, καθορίζεται η διάγνωση της πρωτογενούς ή ιδιοπαθή οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος.
Παραμορφωμένη οστεοαρθρίτιδα του μέσου τμήματος της μηριαίας άρθρωσης.
Παραμορφωμένη οστεοαρθρίτιδα του πλευρικού τμήματος της μηριαίας άρθρωσης.
Παραμόρφωση της οστεοαρθρίτιδας του μηριαίου μέλους.
Συνήθως η καταστροφή του κοινού χόνδρου συμβαίνει στη διαδικασία της φυσιολογικής κάλυψης ολόκληρου του οργανισμού, δηλαδή κατά τη διάρκεια της γήρανσης. Η παθολογική καταστροφή του χόνδρου λαμβάνεται υπόψη όταν εμφανίζεται πριν από την ώρα ή πιο εντατική ταχύτητα. Η μέση ηλικία στην οποία τα πρώτα σημάδια αναγέννησης χόνδρου μπορεί να εκδηλωθούν σε εντελώς νόμιμη βάση είναι 40 έως 50 χρόνια. Με την παραμόρφωση της οστεοαρθρίτιδας, το ντεμπούτο της ασθένειας στην παιδική ηλικία με τις πρώτες εκδηλώσεις 16 έως 18 ετών και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και νωρίτερα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι λόγος για απελπισία.
Ο μηχανισμός της ανάπτυξης της νόσου είναι ένας φαύλος κύκλος στον οποίο οι τελικές συνδέσεις ξεκινούν την αρχική και ούτω καθεξής στο άπειρο. Ωστόσο, κάθε γύρος αυτού του κύκλου σφίγγει την κατάσταση του χόνδρου και οδηγεί στην πρόοδο της νόσου και έτσι στην αλυσίδα. Με την πρωτογενή γονιμή, ο λόγος για τον οποίο ένας φαύλος κύκλος έρχεται στην αγορά είναι άγνωστος. Παρ 'όλα αυτά, οι επόμενες συνδέσεις του εξετάζονται προσεκτικά προκειμένου να τους επηρεάσουν και να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου.
Η παραμόρφωση της οστεοαρθρίτιδας προκύπτει περίπου ως εξής. Ο καθημερινός χόνδρος της άρθρωσης του γόνατος βιώνει χιλιάδες κραδασμούς που πρέπει να αποσυναρμολογήσετε, ώστε να μην βλάψετε τις δομές των προσφορών του ανθρώπινου σώματος, όπως τα εσωτερικά όργανα και ο εγκέφαλος. Με την πάροδο του χρόνου, λόγω των δεδομένων από κρύβει του εγκεφάλου, σχηματίζονται μικροσκοπικές ρωγμές στο συννεφιασμένο στρώμα, οι οποίες γεμίζουν με αρθρικό υγρό ακόμη και μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μετατρέπονται σε μικροδιακοϊκούς. Οι γειτονικοί μικροδιακύτες τείνουν να συνδυάζουν και να σχηματίζουν μεγαλύτερες κύστεις.
Το μέγεθος των κύστεων του κερατοειδούς αυξάνεται σταδιακά για να πιέσει τα τριχοειδή αγγεία του αίματος που τροφοδοτούν τον ιστό του χόνδρου από την πλευρά του οστού. Η παροχή οξυγόνου και ουσιών που είναι απαραίτητες για τη διατήρηση της σημαντικής δραστηριότητας επιδεινώνεται, η οποία οδηγεί σε μια βραδύτερη σύνθεση των κολάζ τύπου -2.
Η μεταφορά του χόνδρου οδηγεί σε δύο αρνητικές συνέπειες. Πρώτον, αυτό οδηγεί σε μια επιδείνωση των ιδιοτήτων απόσβεσης και σε έναν πιο εντατικό σχηματισμό νέων μικροετρητών στο υπο -layer. Δεύτερον, λόγω της συμπίεσης του χόνδρου, η πυκνότητα του αυξάνεται, η οποία επηρεάζει δυσμενώς τον δεύτερο μηχανισμό της διατροφής του στη διάχυση του αρθρικού υγρού στο πάχος του ιστού του χόνδρου.
Η καταστροφή του αρθρικού χόνδρου δεν παραμένει απαρατήρητη στην κλίμακα ολόκληρου του οργανισμού. Ως αντισταθμιστική αντίδραση στο επίκεντρο της πλύσης του χόνδρου, η δραστηριότητα των χονδροβλάστες - νεαρά κύτταρα που συνθέτουν νέους ιστούς χόνδρου. Ωστόσο, αυτός ο μηχανισμός αντιστάθμισης είναι ατελής και η ατέλεια του έγκειται στο γεγονός ότι η πλειονότητα του ιστού του χόνδρου δεν σχηματίζεται στη σκηνή της μεγαλύτερης καταστροφής του χόνδρου, αλλά δεν έχει άγχος στον χόνδρο.
Ως αποτέλεσμα, σχηματίζονται η αύξηση του χόνδρου που σχηματίζεται με κώνο στις άκρες του άρθρωσης χονδρόφου. Αυτά τα χονδρόφια δεν εκδηλώνονται κλινικά όταν αρχίζουν οι διαδικασίες οστεοποίησης. Ο Okreten, τα χονδρόφια σκληραίνουν και μετατρέπονται σε κοινούς ανθρώπους ως αιχμές. Κατά κανόνα, η εμφάνιση των αιχμών συνοδεύεται πάντοτε από την εμφάνιση του πόνου και την ανάπτυξη της φλεγμονής στην άρθρωση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα οστεοφυτικά αγγίζουν τον ιστό του χόνδρου και το αρθρικό κύπελλο κατά τη διάρκεια της κίνησης της άρθρωσης, γεγονός που το καθιστά μηχανικά επιβλαβές.
Ως αποτέλεσμα, κάθε επιπλοκή της διάθεσης αρθρέματος οδηγεί στην επιτάχυνση της προόδου των παθολογικών μεταβολών στον χόνδρο. Ωστόσο, εάν γνωρίζετε τον μηχανισμό ανάπτυξης του Gonar Rose, μπορείτε να επηρεάσετε με επιτυχία μερικές από τις συνδέσεις σας για να επιβραδύνετε την ηλεκτρική σας ενέργεια και να βελτιώσετε μια μακροπρόθεσμη πρόβλεψη.
Η δευτερογενή γονιμία διαφέρει από την πρωτοβάθμια, καθώς ο κύριος λόγος είναι γνωστός που έφερε έναν φαύλο κύκλο καταστροφής του κοινού χόνδρου στην αγορά. Η περαιτέρω πορεία της νόσου λαμβάνει χώρα με τον ίδιο τρόπο όπως στην πρωτογενή γονάρθωση, με την ιδιαιτερότητα ότι η ασθένεια συνεχώς σφίγγεται από τις επιδράσεις των αρνητικών παραγόντων που σχετίζονται με την υποκείμενη ασθένεια. Για το λόγο αυτό, η πορεία της δευτερογενούς οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος είναι γενικά πιο επιθετική.
Τραυματισμούς (οξεία και χρόνια).
Συγγενής varus ή valgus παραμόρφωση των κάτω άκρων ·
Συγγενής μείωση ενός από τα κάτω άκρα.
Σύνδρομο υπερκινητικότητας της άρθρωσης του γόνατος.
Συγγενή δυσπλασία της άρθρωσης του γόνατος.
Χονδροκαλλιέργειας.
Οστεομυελίτιδα;
Ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Ακρομεγαλία;
Σακχαρώδης διαβήτης.
Ευσαρκία;
Υποθυρεοειδισμός.
Απάτη κ. λπ.
Η μετατραυματική παραμόρφωση αρθρώσεων χωρίζεται σε οξεία και χρόνια. Η οξεία μορφή της νόσου αναπτύσσεται συχνότερα μετά από σοβαρό τραυματισμό -
, την εμφάνιση ή εν μέρει στο πλάι του οστού. Η χρόνια μορφή της νόσου αναπτύσσεται περισσότερο και συνήθως συνδέεται με συχνές και ελαφρές τραυματισμούς στην άρθρωση. Τέτοιες συνθήκες δημιουργούνται από κατασκευαστές, εργαζόμενους στο δρόμο, μετακινούμενες εταιρείες κ. λπ.
Στην οξεία γονιμή, ο μηχανισμός της νόσου συνδέεται με σοβαρές φλεγμονώδεις μεταβολές στην κοιλότητα των αρθρώσεων, δηλαδή με την λεμφοστασία, αυξημένη πίεση στην κοιλότητα των αρθρώσεων και μεταβολή της σύνθεσης του αρθρικού υγρού. Η υπερβολική επιτάχυνση της ανάπτυξης του νέου ιστού του χόνδρου οδηγεί σε παραμόρφωση της επιφάνειας της άρθρωσης στη θέση κατάγματος και στην ανάπτυξη των οστεοφυτών.
Στο χρόνιο γονικό τριαντάφυλλο, δεν παρατηρείται σοβαρή φλεγμονώδη διαδικασία, αλλά η συχνή και εντατική πίεση στον ιστό του χόνδρου οδηγεί στη γρήγορη συμπίεση, στον σχηματισμό μικρο -μικροβολών και στην επιδείνωση της παροχής χόνδρου με θρεπτικά συστατικά τόσο από την πλευρά του οστού όσο και από το κενό των αρθρώσεων.
Τα άτομα με αυτή την παθολογία μπορούν να βρεθούν αρκετά συχνά. Η ουσία του είναι να αλλάξει το σχήμα των ποδιών. Σε περίπτωση Varior, τα πόδια είναι καμπύλα προς τα έξω σε οριζόντιο επίπεδο. Με άλλα λόγια, ανάμεσα στα πόδια του ασθενούς, το δωμάτιο είναι περισσότερο από ό, τι στους υγιείς ανθρώπους. Με την παραμόρφωση του Valgus, τα πόδια έχουν σχήμα σχήματος Χ όταν τα γόνατα είναι σε επαφή μεταξύ τους. Λόγω των καταγμάτων των κάτω άκρων, και οι δύο παθολογίες μπορούν να προγραμματιστούν γενετικά και να αναπτυχθούν κατά τη διάρκεια της ζωής.
Και στις δύο περιπτώσεις, το φορτίο αυξάνεται σε μία από τις πλευρές της άρθρωσης του γόνατος με παραμόρφωση varus στις πλευρικές σελίδες και με παραμόρφωση Valgus στις σελίδες των μέσων ενημέρωσης. Λόγω του γεγονότος ότι το ίδιο βάρος του ασθενούς πιέζει σε μικρότερη περιοχή, συμβαίνει ένα πρώιμο πλύσιμο του χόνδρου, συνοδευόμενη από φλεγμονή, πόνο και πρωινή ακαμψία.
Η έμφυτη συντόμευση ενός από τα πόδια είναι αποτέλεσμα ανωμαλιών ή μπορεί να αναπτυχθεί λίγα χρόνια μετά τη γέννηση ως αποτέλεσμα της βλάβης της γέννησης. Όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, συμβαίνει μια ανομοιογενή κατανομή βάρους και το κανονικό πόδι παίρνει ένα μεγάλο φορτίο. Ως αποτέλεσμα, ο χόνδρος της άρθρωσης της άρθρωσης του γόνατος ενός υγιούς ποδιού υπόκειται σε διαρθρωτικές αλλαγές που οδηγούν σε παραμόρφωση της οστεοαρθρίτιδας.
Αυτή η παθολογική κατάσταση δεν είναι ασθένεια, αλλά σίγουρα μπορεί να οδηγήσει σε αυτήν. Αυτό το σύνδρομο σημαίνει μια υπερβολική κινητικότητα της σύνδεσης και συνεπής συσκευή στην οποία η άρθρωση της κίνησης των αρθρώσεων εντός των κανονικών άξονων μπορεί να αυξηθεί σημαντικά. Αυτοί οι ασθενείς δεν υποψιάζονται ποτέ ότι έχουν ένα τέτοιο χαρακτηριστικό επειδή ζουν με αυτή τη ζωή όλη τη ζωή τους και πιστεύουν ότι άλλοι άνθρωποι εργάζονται με τον ίδιο τρόπο.
Ένα σημάδι υπερμετρών της άρθρωσης του γόνατος είναι ο σχηματισμός μιας ηλίθιας γωνίας μεταξύ των μπροστινών επιφανειών του μηρού και του κάτω ποδιού με το μέγιστο πόδι. Με άλλα λόγια, τα γόνατα λυγίζουν όπως ήταν και τα πόδια τους έχουν μια παθιασμένη μορφή. Επιπλέον, αυτοί οι ασθενείς μπορούν εύκολα να φτάσουν στο αντιβράχιο με τον αντίχειρά τους, να φτάσουν τα κεφάλια τους στα πόδια και κατ 'αρχήν έχουν συγγενή ευελιξία.
Συμπτώματα της αρθρθετρώματος της άρθρωσης του γόνατος
Στην αρχική φάση ανάπτυξης, η παθολογία εκδηλώνεται μέσα από τον πόνο στο γόνατο, εκφράζεται μέτρια και αναδύεται στο κίνημα όταν κινείται κατά μήκος των βημάτων.
Ένα δυσάρεστο σύμπτωμα μπορεί να συμβεί εάν ένα άτομο ξοδεύει πολύ χρόνο για να σταθεί ή να αναρριχηθεί αφού βρίσκονται σε θέση καθισμάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η υγεία συνήθως βελτιώνεται στην ειρήνη.
Ο έντονος έντονος αυστηρός πόνος εμφανίζεται αυθόρμητα.
Οι περισσότεροι ασθενείς είχαν προηγουμένως μεγαλύτερα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας και όταν περπατούν. Σε αυτή την περίπτωση, ο αυξανόμενος πόνος μπορεί να είναι το κύριο σημάδι για την ανάπτυξη της γονάρθρωσης.
Η ασθένεια αναπτύσσεται σταδιακά για αρκετούς μήνες ή χρόνια εάν δεν έχει ορατή παραμόρφωση και έντονο πόνο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ωστόσο, άβολα στα γόνατα που συμβαίνουν από καιρό σε καιρό.
Θυμηθείτε, όσο προηγουμένως συμβουλευτείτε έναν γιατρό, τόσο πιο εύκολο και πιο επιτυχημένο έχει περάσει η θεραπεία.
Μην καθυστερείτε μια επίσκεψη σε έναν ειδικό και περιμένετε για μη αναστρέψιμα επεισόδια. Λάβετε μέτρα μόλις παρατηρήσετε τα συμπτώματα της νόσου.
Τα προφανή σημάδια της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος εκδηλώνονται ως η δομή των κελυφών του χόνδρου, η μείωση της παραγωγής αρθρικού υγρού και η βλάβη στην τσάντα της άρθρωσης. Στην αρχική φάση της αύξησης των παθολογικών αλλαγών, συνήθως δεν υπάρχουν έντονα συμπτώματα, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να υπάρχει ελαφρά ακαμψία το πρωί.
Εάν είστε προφανείς και εμφανίζονται διάφορα συμπτώματα, η αρθρίτιδα είναι συνήθως ήδη στο τέλος της ανάπτυξής σας. Σε αυτό το σημείο υπάρχει ήδη σοβαρή βλάβη στις δομές της άρθρωσης του γόνατος, έτσι ώστε η ασθένεια να μπαίνει στην οξεία φάση. Οι χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της περιόδου οξείας ανάπτυξης της αρθρίσεως περιλαμβάνουν:
Αυξημένος πόνος.
Αλλαγή εργαλείων ·
Χωλότητα;
Τραγάνισμα όταν κινείται.
Διόγκωση μαλακών ιστών.
αύξηση του γόνατος λόγω της συσσώρευσης υγρού σε αυτό.
Περιορισμός της κινητικότητας στην άρθρωση.
Εάν αναπτυχθεί η αρθρίτιδα του γόνατος, τα συμπτώματα μπορούν να αναπτυχθούν αρκετά. Ωστόσο, εάν η ασθένεια συγχωνεύεται στην τελευταία εκδήλωση μιας διαταραχής της άρθρωσης, η ποιότητα ζωής μειώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής.
Το αρθρικό κέλυφος στο πλαίσιο της βλάβης στις αρθρικές επιφάνειες αρχίζει να αναφλέγεται, γεγονός που οδηγεί σε παραβίαση της κινητικότητας ολόκληρης της άρθρωσης.
Κάθε κίνηση με κατεστραμμένη άρθρωση μπορεί να είναι πολύ οδυνηρή.
Στην περίπτωση της ψηλάφησης, καθορίζεται σημαντική αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας του σώματος.
Κατά κανόνα, η αποτελεσματική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος με συντηρητικές μεθόδους είναι δυνατή μόνο στο αρχικό στάδιο της ανάπτυξης της νόσου.
Εάν εμφανιστούν σημάδια της νόσου, επικοινωνήστε με έναν γιατρό για διαβούλευση.
Κατά την ανάπτυξη μιας τέτοιας ασθένειας, όπως η αρθρέωση του γόνατος, τα συμπτώματα και η θεραπεία συνδέονται, καθώς στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης της νόσου, οι επιφάνειες των αρθρώσεων μπορούν ακόμα να αποκατασταθούν και να βελτιωθούν από τον τοπικό μεταβολισμό. Στα μεταγενέστερα στάδια της θεραπείας της οστεοαρθρίτιδας, οι αρθρώσεις των γόνατος στα μεταγενέστερα γήπεδα δεν μπορούν να φαίνονται θετικά.
Η οστεοαρθρίτιδα του 1ου βαθμού είναι σχεδόν χωρίς ορατά συμπτώματα. Αυτή η φάση ανάπτυξης χαρακτηρίζεται από:
Κόπωση στα πόδια.
Μικρή μείωση της κινητικότητας, η οποία συνήθως παρατηρείται αμέσως μετά τον ύπνο.
Τα συμπτώματα του πόνου, εάν και εμφανίζονται, εκδηλώνονται σε μικρό βαθμό. Αυτή τη στιγμή, η αρθρίωση του γόνατος στις ακτίνες Χ με τη μορφή μικρών προσκρούσεων στον ιστό του χόνδρου και η επιφάνεια των οστών μοιάζει.
Με την οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος του 2ου βαθμού, τα συμπτώματα είναι πιο έντονα. Ο πόνος προέρχεται ήδη από το ελάχιστο φορτίο ή αμέσως μετά. Στο προσβεβλημένο τμήμα του ποδιού, ο πόνος προκαλείται από σχεδόν κάθε κίνηση. Μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα, συνήθως σβήνει εντελώς. Ωστόσο, οι επόμενες φυσικές πράξεις προκαλούν αμέσως πόνο.
Σε περίπου το δεύτερο στάδιο της ανάπτυξης της νόσου, προστίθενται οι αισθήσεις πόνου:
Κρύπνηση στην άρθρωση του γόνατος κατά τη διάρκεια των κινήσεων.
μια μειωμένη ευκαιρία να μπερδευτεί το πόδι κανονικά στο γόνατο.
Αλλαγή των οστών μαζί.
Προοδευτική αρθρική.
Μια ακατέργαστη κρίση αρθρώσεων των αρθρώσεων είναι συνήθως ελάχιστα ακουστική στην αρχή, αλλά με την πορεία της νόσου γίνεται πολύ δυνατή και διαφορετική. Όταν προσπαθείτε να λυγίσετε το πόδι σας στο γόνατό σας, εμφανίζεται ένας έντονος πόνος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό είναι δυνατό μόνο μέχρι μια γωνία 90 βαθμών και στη συνέχεια με δυσκολία και υπέρβαση του πόνου. Η αλλαγή στο σχήμα της άρθρωσης είναι επίσης προφανής, η οποία επιδεινώνεται επίσης από τη συσσώρευση παθολογικού υγρού.
Τα χαρακτηριστικά χαρακτηριστικά του βαθμού 3ης αρθρίδας είναι έντονο πόνο που είναι ανεξάρτητα από την ποσότητα, την ένταση της σωματικής δραστηριότητας. Η άρθρωση διαταράσσει επίσης ένα άτομο τη νύχτα, που οδηγεί σε σημαντική ταλαιπωρία.
Η εικόνα ακτίνων Χ μπορεί να παρουσιάσει παγκόσμιες αλλαγές στον χόνδρο, την επιφάνεια της άρθρωσης, τη μη χαρακτηριστική ανάπτυξη. Η καμπυλότητα σε σχήμα Ο ή Χ οδηγεί σε ένα άτομο σε αναπηρία. Αυτές είναι οι συνέπειες που ο ιστός του χόνδρου έχει ήδη φθαρεί και ο ιστός των οστών πήγε στο "κίνημα".
Η γονιμή είναι μια ασθένεια εκφυλιστικής-διυστροφικής φύσης στην οποία συμβαίνει η καταστροφή του χόνδρου και η άρθρωση παραμορφώνεται. Τα σημάδια της νόσου είναι σοβαροί πόνος, παραμόρφωση των άκρων, ανομοιογενής κατανομή του φορτίου στο μυϊκό σύστημα των οστών, ανάπτυξη επιπλοκών και σημαντική μείωση της κινητικότητας στην αναπηρία του ασθενούς.
